۳. شاه نعمت‌الله ولی

از آتش عشق صنم دلکش ما
افتاده مدام آتشی در کش ما

پروانه پرسوخته ما را داند
تو پخته نه ای چه دانی این آتش ما

عشقست که جان عاشقان زنده از اوست
نوریست که آفتاب تابنده از اوست

هر چیز که در غیب و شهادت یابی
موجود بود ز عشق و پاینده از اوست

گفتم جنت گفت که بستان شماست
گفتم دوزخ گفت که زندان شماست

گفتم که سراپردهٔ سلطان دو کون
گفتا که بجو در دل ویران شماست

اللّه یکی صفات او بسیاری
وز هر صفتی به عاشقی بازاری

یاری که به هر صفت ورا باشد یار
یاری باشد چو سید ما باری

از جام و حباب آب می نوش
می‌ نوش چو عارفانه و می‌ پوش

گویی چه کنم چه چاره سازم
در راه خدا به جان همی کوش

۴. فیض کاشانی

ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما و صفات
روی تو نهان در تتق این جلوات

اندیشه کجا بکبریای تو رسد
هیهات ازین خیال فاسد هیهات

از عشق مجاز گویمت چیست غرض
زان چاشنی عشق حقیقیست غرض

از جلوهٔ حسن دوست در روی نکو
تعلیم طریق عشقبازیست غرض

نی اهل دلی که بشنوم زو رازی
نی هم نفسی که باشدم دمسازی

کی باشد و کی که با پر و بال فنا
در عالم لامکان کنم پروازی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: